ایمان عاریه ای...

فَمِنَ اَلْإِیمَانِ مَا یَکُونُ ثَابِتاً مُسْتَقِرّاً فِی اَلْقُلُوبِ وَ مِنْهُ مَا یَکُونُ عَوَارِیَّ بَیْنَ اَلْقُلُوبِ وَ اَلصُّدُورِ

ایمان بر دو قسم است: یکى ایمانى که در دل‏ها ثابت و برقرار، و دیگرى در میان دل‏ها و سینه‏ها ناپایدار است.

بخشی از خطبه ۱۸۹ نهج البلاغه

پ ن: پای این سخن کاش جان میدادم... کاش عظمتش را می‌فهمیدم