حسرت چیست؟

چند روز پیش، دوست عزیزی پرسید که حسرتت در زندگی چیست؟ آرزوی چه داشته ای که نداری...
سوال سختی بود، خاصّه برای من که خیلی وقت ها این را از دیگران پرسیدم و این بار خودم روبروی دوربین جواب دادن بودم. حسرت چه را دارم؟ بیراه نیست که بگویم حسرت دستاوردهای علمی بزرگ را چندسال پیش داشتم. بعدها اما تعدیل پیدا کرد این آرزو به اثر موثر داشتن در جامعه. شاید در همین بازه کمی آرزوی ایثارگری هم داشته ام. 
حالا عکس موفقت رفقا در آن طرف آب را ورق میزنم. من آیا آرزوی اینها ها دارم یا ندارم؟ میخواهم برای ادامه مسیر چه کنم؟ کدام سمت و سو را بگیرم؟

خدایا کمی نزدیکتر، دست گیری بیشتر...

منفی یک

وقتی آمدم به شادمان چون شادمان نبودم گفتم چیزی نمی نویسم، و ننوشتم! حالا مجددا امده ام شادمان، اینبار نه اینجا آن شادمان قبلی است و نه من آن آدم ناشادمان! ولی در یک چیز یکسان است! منقوصیت من و عدم قطیعت ها...

امروز دندان نیش پایین را کشیدم. رفتم مطب دکتری که علیرضا معرفی کرده بود. خیلی خوش برخورد و مهربان بودند و مشخص بود که شغلشان خدمت کردن است نه پول در آوردن. این دندان نیش چون از بقیه جلوتر افتاده بود همیشه مثل یک ابزار برای من بود. از بریدن چسب با دندان، تا ور رفتن با ناخن و شاید در موارد اضطراری گاز کردن :))
حالا نیست و من یک چیزی کم دارم. مثل یک همراهی که یکباره نباشد. شاید سرآغاز یک تغییر است. یک تغییر اساسی در مسیر زندگی. آیا من تغییر پذیرام؟ آیا افکار ما به واقعیت می پیوندد؟ آیا باید بروم دنبال زندگی ام در ینگه دنیا یا بنشنیم بقل دست حمید آقا و کار اساسی یادبگیرم هرچند سخت و دشوار.

خدایا فقط راه راست را نشان نده، ما را بکشان به آن

مرحله اول

"مرحله ی اول اخلاص، ترک تدبیر بدن است ... "

پیشنهاد خوب یک دوست : «سیر و سلوک علامه بحرالعلوم»
سنگین است و چگال و خیلی خیلی دور از فضای ذهنی من.
شاید سلولهای ذهنم از خواندش تعجب کنند ولی میخوانمش قطعاً.

بفسخ العزائم

حضرت امیر(ع) فرمودند:« عرفت الله سبحانه بفسخ العزائم و حل العقود و نقض الهتم یعنی خداوند را به وسیله فسخ شدن تصمیمها، گشوده شدن گره ها و نقض اراده ها شناختم.

- نهج البلاغه کلمات قصار شماره 250.

درمانده

رمضان تمام شد.
معمولا وقتی زمان تمام می‌شود، آنهایی که به شدّت مشغول استفاده از آن بودند صدای بوق پایان را که می‌شنوند ناراحت و افسرده میشوند اینکه بیشتر پیش نرفتند. آن هایی که یک گوشه اصلاً نمیدانستند که کجا آمده اند فقط حسرت میخورند که چرا اینقدر «دور» شده اند.
این بدون شک شرح حال من است.
نیاز دارم به صحبت کردن، نیاز دارم به اینکه همه چیز به یک چیز خوب settle  شود. رمضان تمام شده، من چو مستی که تازه به هوش آمده و حساب باده خوری‌های بی حساب دستش آمده و می بیند که عریان گوشه ای افتاده و نمیداند که گریه کند یا خشمگین شود از خودش. نگاه میکنم به خودم هزار دلهره و تشویش دارم. هزار آینده مبهم . بود آیا که نظری به ما کنند؟ کفّاره باده‌خوری های بی حساب ما را صاف کنند؟

پ ن : یکسری مناسبات درست میکنیم برای اینکه در چهارچوب بهتری زندگی کنیم. بعدتر همین مناسبات از آن زندگی بهتر جلوگیری میکند. این به خاطر چیست؟ ضعف فکری ما ؟

مردّد

از موقعیت شغلی فعلی ام بنابر دلایلی میخواهم کناره گیری کنم. همه میگویند که احمقی، کار خوب، پول خوب و آینده خوب چرا رهایش میکنی؟ من امّا ته دلم اینجا نیست. نمیدانم شاید زیادی ایده آلیستی نگاه میکنم. شاید یک آدم جو زده ام که طبعات رفتار فعلی ام را درک نمیکنم. شاید ابلهانه باشد. شاید مثل خیلی از تصمیم های گذشته پشیمان بشوم. شاید حتی این موقعیت فعلی را زود قبول کردم. بد نبود چند روزی سرم به سنگ این طرف و آن طرف میخورد و بعدا وارد این شرکت میشدم. شاید حرف های بازارگان که از ایثار صحبت میکرد مرا تحت تاثیر قرار داده و من باز دارم احساسی نا عاقلانه جلو میروم...
از او مجدد جستم، روز قیامت را یادآوری کرد و اینکه روزی دهنده خداست.  آیه اش را یادم رفت. حتی یادم رفت که کدام صفحه و سوره بود. غرق متنش شدم.
روزی دهنده کسی دیگری است...
چه می جویی؟

منقوص (5)

بلبلی زار زار می‌نالید

بر فراق بهار وقت خزان

گفتم انده مبر که بازآید

روز نوروز و لاله و ریحان

گفت ترسم بقا وفا نکند

ورنه هر سال گل دمد بستان

منقوص (4)

علیرضا این را در کانالش گذاشت و دلم را کباب کرد
منقوصم...

پیامبر فرمود: بدبخت واقعی کسی است که ماه رمضان بگذرد و گناهانش آمرزیده نشود.

رفقا چند ساعت بیشتر نمانده! تو را به خدا یک کاری بکنید! نکند رمضان بگذرد و ما هنوز توبه حقیقی نکرده باشیم؟